مقدمه ای بر طب سنتی ایرانی

طب سنتی در ایران: بیش از یک قرن است که از طب سنتی ایرانی جدا شده ایم در طب سنتی ایرانی اساس درمان بر پایه ی تعامل جسم با روح و در مواردی استفاده از عوامل طبیعی پیرامون بشر شکل گرفته است.

متاسفانه امروز با گذشت حدود یک قرن از دوران رواج طب سنتی ایرانی و فراموشی بسیاری از روش های درمانی بعضا بسیار ساده در گیر مافیای تجارت انواع دارو های شیمیایی هستیم که استفاده از برخی از این دارو ها نه تنها سود مند نیست بلکه می تواند عوارض جسمی خطر ناکی بر جای گذارد. 

علم پزشکی از علوم تجربی و بر پایه آزمون و شواهد قابل اثبات بنیان گذاشته شده است. قرن گذشته که مصادف با شکوفایی علم در کشور های اروپایی و آمریکا بود معاصر با دوران عقب ماندگی علمی ، صنعتی و اجتماعی در ایران بود، در این دوره ورود علوم جدید از جمله پزشکی نوین که از طرف اهالی اهل قلم و علم بسیار مورد توجه و تبلیغ قرار گرفت لیکن دانسته یا نا دانسته مصادف شد با تقابل جدی با حکیمان ورزیده ی طب سنتی به طوری که پس از گذشت زمان نه چندان طولانی بسیاری از حکیمان این رشته کم کم به کناری رانده شدند. این افراد گنجینه ی گران بهایی از اسرار سلامتی و درمان های بیماری ها را در سینه داشتند ولی با جریان و فضای حاکم بر آن دوره از یاد ها رفتند.

نه تنها ایرانیان بلکه تمام اقوام و ملل دنیا در طول تاریخ تمدن خود بر روی این کره ی خاکی برای حفظ سلامتی و درمان بیماری ها از عوامل طبیعی پیرامون خود بر اساس بر گرفته های اعتقادی یا اجتماعی صاحب طب بودند.

با نظر به اینکه یک فاصله ی یک قرنی بین ما و حکمای طب سنتی در ایران وجود دارد و از طرفی اقبال عمومی مردم برای استفاده از ظرفیت های طب سنتی ایرانی روز به روز بیشتر می شود لذا در دوره ی بسیار حساسی قرار داریم که اگر احیا ی طب سنتی توسط افراد ماهر و با سواد در این رشته صورت نگیرد هستند افراد شیاد و دغل کار که البته کم هم نیستند به جهت کسب مال و ثروت از هیچ اقدام غیر عقلانی و اخلاقی و با سوء استفاده از کم اطلاعی عامه مردم  از هیچ کوششی فرو گذار نمی کنند.

بنابراین در همین ابتدای امر خاطر نشان می کنم که مردم و مراجعین به افراد و مراکز درمانی طب سنتی باید قبل از هر گونه درمان از تبحر و دانایی افراد درمان گر اطمینان حاصل کنند. یکی از ساده ترین این روش ها پرسمان و جست و جو از سایر منابع معتبر مانند دانشکده های طب سنتی دانشگاه های علوم پزشکی کشور می باشد که متخصصین و آگاهان این دانشکده ها می توانند اطلاعات خوبی در این خصوص در اختیار مراجعین قرار دهند.

طب سنتی نه یک معجزه گر تمام و کمال در عرصه ی درمان است و نه چنین ادعایی داشته است طب سنتی ایرانی در برخی بیماری ها می تواند راحت تر و ساده تر سلامتی را به ارمغان بیاورد و از طرفی در برخی بیماری ها کمک چشم گیری نمی تواند داشته باشد همان گونه که در طب نوین هم شاهد هستیم پس اگر افرادی پیدا شدند که مدعی هستند با استفاده از ظرفیت های طب سنتی قادر به درمان همه ی امراض می باشند باید به ایشان شک کرد.

خوشبختانه امروز حرکتی منسجم بر پایه ی اصول و مقررات دولتی و تحت نظارت وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی  و برخی دانشگاه های علوم پزشکی شکل گرفته و پزشکان متخصص طب سنتی تربیت شده اند تا با عوام فریبان این مقوله مقابله کنند و راه صواب را به مراجعین نشان دهند و فقط از این راه است که مقوله ی طب سنتی را با روش های علمی نوین می توانیم بسنجیم و به تایید برسانیم که این خود راهی بس پر چالش خواهد بود.